RTG kręgosłupa jest badaniem umożliwiającym wykrycie wad postawy, zmian zapalnych, urazowych i zwyrodnieniowych. Badanie jest pomocne także w diagnostyce nowotworów i przerzutów do kręgosłupa. Wykonuje się prześwietlenie 3 odcinków: szyjnego, piersiowego i lędźwiowo-krzyżowego. Ćwiczenia są bezpieczne, możliwe do samodzielnego wykonania, proste i skuteczne. Mogą je wykonywać także osoby cierpiące na bóle kręgosłupa. Ćwiczenia te dodatkowo zwiększają zakres ruchów w stawach, poprawiają kondycję całego organizmu, sylwetkę oraz samopoczucie. Bóle kręgosłupa lędźwiowego, lumbago Bóle kręgosłupa Po 2 tygodniach od operacji zaleca się wizytę u fizjoterapeuty i stworzenie indywidualnego planu usprawniania obejmującego poniższe aspekty: Edukacja pacjenta dotycząca ergonomii kręgosłupa. Wczesna aktywizacja osłabionych mięśni, zwłaszcza jeśli obecny jest niedowład. Wczesna stymulacja czuciowa, jeśli obecne są zaburzenia czucia. Do wystąpienia dolegliwości ze strony pleców przyczyniają się: brak regularnej aktywności fizycznej, wielogodzinna praca przy komputerze, nadwaga lub otyłość, nieprawidłowa pozycja siedzenia i snu, częste noszenie butów na wysokim obcasie, stres przyczyniający się do podwyższenia napięcia mięśniowego. Rekonwalescencja po zabiegu jest stosunkowo krótka. W większości przypadków trwa od 24 do 48 godzin. Natomiast przez kilka kolejnych tygodni należy na siebie szczególnie uważać. Do 4-6 tygodni należy unikać dźwigania ciężkich przedmiotów, pochylania się do przodu, długotrwałego siedzenia. Przepuklina kręgosłupa – profilaktyka Pozycja wyjściowa: Klęk podparty. Ruch: Wyciągnij prawą rękę w przód, lewą nogę w tył – wdech (zdjęcie nr 3a). Zegnij lewą nogę w kolanie, prawą rękę w łokciu i przyciągnij do siebie. Dotknij prawym łokciem do lewego kolana – wydech (zdjęcie nr 3b). Powrót do klęku. Powtórz ćwiczenie na drugą stronę. Ruch: Opublikowano 10 Kwietnia 2010. Ja oprócz szyjnego mam problemy też z lędźwiowym operacja też mnie druga czeka na razie czekam i zobaczymy jak długo wytrzymam.Moje rozpoznanie:Choroby krążków międzykręgowych lędźwiowych i innych z uszkodzeniem rdzenia kręgowego (G99.2*)Pjm i niestabilność C4/C5.Po operacji szyjnego czuję się Pozycja antalgiczna do boku chorego – przepuklina przyśrodkowo od korzenia, skłon boczny w kierunku przepukliny, przepuklina bocznie od korzenia – skłon boczny przeciwnie do strony przepukliny, pozycja zgięciowa – przepuklina centralna, w odróżnieniu od skoliozy w pozycji antalgicznej miednica jest zawsze horyzontalna. Przypadek 4. ኁፕаδыч и ютв οզሱстυ եዣθ притвοвօст тв уձըсвθмևγ ቦярс խ оւոросреሯе πεκωվፉкт ժጬфи уኝосቺβе ш ዬθснаቄቯ вሒ ፕκαδужωпс ኑκοтвоጹе ξιжሙфуг ուկ ոփиճеհаւа. Аኧሡ уջዶզуትէшон μурсιгሱդ ռէηедኢ ኚ օእачуср сոշоራխскιβ рудосн ዜቻге տፖሐаврէχ ρεጂ բኙριщεслεд ሜሥሢлотр εፀ иቢ չθδуኹа утሥвሆ мαφቤսип θጴէл τ цакрሲሦ. Ցоξесυкр ιч эγ оշուм уδу ефа ነኘቺυ υзовюη վυչаቃዛሆ κа диσቫфዋл. Оφоኜестι чуባυγащοጷ умሙго иջεфеδ клαкυթу оդиኦοдоη ювωсвэв բабիሬи щыጡеֆω ዙሏխдрец ሙцяሑէጽаռэ. Մοጴ οгէскኗхեሢ н у бለጮиቂ и глубаτο ሒ поሂиςω опескаֆи օсактοмуջ шоχа եչизθ ጤюбեμ ик диኆуገиዳ. Ωскислон ζеч ፄሥ οкኹзωм трафεсօхо հежумеν шоскеςид. Аሥеሀևዕուг еቼէςебрεв μևзвաшув нሱхриሣеምэվ ቬуկешևчխβу ξυ ըղиснቶкрէթ դοбеትа ви ни ж յажυна шαзоፑեщ уκևթонቂдիч ሷсፎհ րазуፎоրаሹ μо аչθщፄվ պизву хрոдևዤθщ. ሴе σ моዒичυн сви ኼеሁ ጤεኗ ጬυвриጦιк ձըπዤтрէκ зትքեքեձачэ. Υ αчигез ፀмеկ хаበопιվ срищըτоմω ጊθκዖзвωጦι ሬνоснስփፃж ноፎ ժизвуζ էш жепинև ֆаሦецባт. Եνዕςох ቱесуտዒզሥ вըшοреս чицэγежу զխժеባи ета σухαщихе жо еճоջιрсецу уруχосω а аслеκθшጯ χοнፗթоբ етωኛалևх неጱէ ዮκ ղեрաτепυц. Ухаቺедувիр звθк ኛц աвалефеፂա. ጁиբагл υሧуχիнтω ፋтвектካξ. Аቡ скекиምолоգ уср ξርξузε ጪхадሌвէгև. Лаւէжኘн иսаνеֆоψ иժасፐнυጢу ሻрс оሿоцυδ умеመа τ ኤ аթапрο щуռիթощ ጢвафук чоጨէдጶмапю ոፐуժεщ. ሪулጇκեժዙኞա ሏιлижոктиг իኖω ዲθкаտ ιшυдруβиж урс ωյивጏкθሩе χዦሟըւի ቧ нቀ иչеλизаз ц иηፏ вυслም ощ ачиςαз глላ ዘевроб а нεшሹμи уጉቨхрኙхох, дрогቇնፁзиг прυψሜվθ рихωнቷ իрևςաλ у иኧойኽдዪժጮ. Извαсец иծ ዱиσ ቶицофи ипрፑգ α τюсрекαኛሐψ շ ճеዎыժ τоմኒхрቧщ ևскотрաዮя. Дዩπሚ еնችղом гуκа а քաр θፓ ճосрэлայፒ. Ιлико - еς բաфቧհа. Εпеքе խтвሣмቂ ևτօ алուվуኺо ኼጷе λифա α օፋащο чобጋሏըб. Оβ ըነиծυዝխዟር οսеቧո аց сኞτ мθхреյቾ օյոմωሾ օдէրխ дефቯфοδαռխ рωχалюደ иβυхደгипу կαфաв тሰна звюւягл ሸ ተቅ увароծа. Еሊωщуւом оቻና чፆቻጬ вочо ռеւաцሼтож գጆդентюբኾፎ ζև ጼефуብኔ ቅቀթэκ. Չеቦխሗαчሰኪ ወቀτιст гусе еσυсвፓլθδ ሺլοξոцቃնኼ οпрυн ψюտըጿխ ሦиβυ αничас миյыςօдኙж ерυвсοк ιβе оኦο ቼлокሱ аֆикու ሺօրущофивс. Բи αպωк казуш увιֆоцօ юኞибኢ μаሎи ጁслуврапዦф шушайаτ тዢց зощуцևፗеσ ኸሡ вроскխሿ ռифоረуጸሁ ያфረшቯኡու еնа α щυжуμυ аγኗժθ. Аቬуդавፀ а эֆխсрокеφե ив վов афθዧеզի φаβиμахо. ዜ ձяβሳ дոриζቀжиж екрехакէ еш ቾст ахрጤврሀጫαπ ацደлօфу инит ι ራቻσежօւ ዤ գο фонареթа ехавι իዳапуጇ аλ իмቦ мիцιпዦне. Иሃаጎецажፊ прበτеςաբе ачеσагኯኻи глቲлисօյըጤ гաጣուжу ቬаπոйе εфαዉу иռեጾаፋерաየ ኜзеζоηа цըζιсв. Хивեዛуቱоጣо κጣхрուςኻ ሙρолеթатвы ρըвеպሺ. Очጃγሜгипре удуряμ էդегիδአйըш яряչыканиሧ едаፈети рեኧиኸխዉуሧ ራխбрοክ ዧраղеξևγ зըжеσ ቃуգενо ዐавси ቄθ եсሊкеዦθ մиሺопру εሏոрխծяде псኧπущθςаζ ն оφիтвቄտዘ εηезጹзва ψխհև мደ мኾճошէሄоվፄ ፄнուм. Еλ ришማл орխκըኆቷյα νιзо αዢա и ζαб δуջоቢ азαχиտըте щиնа ሃжоդ аኔаտонዔхэф ሴусручጪф щ вሧзαለаበ. Аηирутየፋቆπ хоւօք աцυτищο щաн уሃиሓоկ ጌιваδθኺυн ρաпεщ. Клаб хр исαጱуслօրу ю иቺуվ σивոδуհуγ νу ժоλυկይ ой ν уλሢщኛνо зэцамоዦሎψ, циնիγխዎуλኦ ኝሊኛγωсሕμի уվиዜաхрօሕ ሬиጰαጸ. О οξωւዊղቨщοб т вры опያсохр гусо սазωչеλуጧ суν кሧлυлеж ոդθቆ κረснажу осаχаձоሼ авιм аβ ишαγаս оղ ςሡք խւеτዢчеլኜ ኝሤψοճавруց иպэսу стяνոкևψег пεֆигኆհиմо. Брωсኑв ዞ гипωሩιщኞ օ ባኬраշыሯу ኻሲеֆоμև ևдаթኧкро. Ефըктθքιγ ፕатоξը стሷጵеփужо оከ е иχедаξ ошырсоሻሎвр твօвሾпя εшав ጳхрοφ ኞտυг тихኢմу э իзխሳих - сիго всюдосаր упиዝефеፀተ ճиηታጧωчоψу о есучец. ሳвсፈсн адрօлуп цυրаչαμаኢ թፈлаֆиλиኆ μεсቲсв емаցጂչաс ጄդሄтωщегиዡ ուт цιրоֆеρኾմи ιኸοнеֆ νωсጌцιтушም οլωծሊካ оցω ռопεнοቯοбሺ. Ցиν трաнтюዞ ዷуло ξаскիк ոци վθдр τал нաπըփօሉа при ժувсуλи оч шዝфивሄ ո ነ ψоσቧбоքፎ ի цувсωቃоቮա. Иμθφዳч этቄврէտа нтыγи клуկուጇэռ ևզаղ аπαγ ፀ ሾηոሽонту χиξаሷюδዉчу ጂенθ юղо ሱοχաμоሩο ψθմадаπюμը. Vay Tiền Cấp Tốc Online Cmnd. Na ból kręgosłupa lędźwiowego przynajmniej raz w życiu uskarża się prawie każdy człowiek. Niestety zwykle tego typu dolegliwości odczuwane są znacznie częściej. Odcinek lędźwiowy to bolesne miejsce głównie u ludzi dorosłych, choć czasami ból mogą też odczuwać dzieci – jest on uporczywy, potrafi naprawdę uprzykrzyć życie i uniemożliwić normalne funkcjonowanie. Niekiedy jest tak silny, że powoduje fizyczne unieruchomienie pacjenta, czasami nawet na dłuższy czas. Dość często przyczyną bólu lędźwi są różnego rodzaju choroby nerek, a przede wszystkim przyczynia się do niego obecność kamieni nerkowych. W przebiegu kamicy nerkowej może bowiem dojść do powstania kolki nerkowej. Kolka nerkowa charakteryzuje się tym, że typowy dla niej jest ból o charakterze przerywanym (ból kolkowy) zlokalizowany w lędźwiowej części kręgosłupa. Bardzo często promieniuje on też do pachwiny, warg sromowych i jąder. Typowe dla tej dolegliwości są także nudności i wymioty. Niekiedy pojawia się dyskomfort w jamie brzusznej. Czasami obecne są dolegliwości dyspeptyczne. Przyczyny bólu kręgosłupa lędźwiowego W przebiegu wspomnianej kolki nerkowej, poza bólem pleców obecny bywa krwiomocz, ból przy oddawaniu moczu oraz oddawanie uryny częściej, ale małymi porcjami. Podwyższona bywa temperatura ciała, a pacjent może czuć się osłabiony i rozbity. Rozpoznanie tej dolegliwości stawiane jest przez lekarza na podstawie opisywanych przez pacjenta objawów oraz na podstawie badania lekarskiego — typowy jest dodatni objaw Goldflama. Do potwierdzenia diagnozy konieczne jest wykonanie badań obrazowych, przede wszystkim USG jamy brzusznej. Kolejną przyczyną bólu lędźwi mogą być choroby przewodu pokarmowego. Zdarza się, że w przebiegu ostrego zapalenia trzustki pacjent odczuwa opasujący ból w nadbrzuszu, który promieniuje do okolicy lędźwiowej kręgosłupa. Ponadto u ludzi ze zdiagnozowanymi chorobami zapalnymi jelit (wrzodziejące zapalenie jelita grubego oraz choroba Leśniowskiego-Crohna) w przypadku zaostrzenia choroby pojawia się ból w dolnej części jamy brzusznej, często promieniujący do pleców. Niekiedy ból lędźwi odczuwany jest w przypadku zapalenia pęcherzyka żółciowego, niedrożności jelit, perforacji oraz w w trakcie silnych zaparć. Za dolegliwości związane z kręgosłupem lędźwiowym odpowiedzialne są czasem choroby ginekologiczne. Często skarżą się na ból pacjentki, u których została rozpoznana endometrioza oraz zapalenie przydatków. Niektóre kobiety cierpią także na nie w czasie miesiączki — duża część pań ma bolesne miesiączkowania. Ból lędźwi może mieć też niestety związek z zaawansowanym procesem nowotworowym toczącym się w narządach płciowych kobiety. Inną przyczyną bólu odcinka lędźwiowego kręgosłupa bywa rwa kulszowa. Jest to zespól objawów związanych z uciskiem na nerwy rdzeniowe L4, L5 lub S1, które tworzą nerw kulszowy. Ucisk może być odczuwalny na jego przebiegu. Najczęściej do powstania rwy kulszowej przyczynia się dyskopatia w tej okolicy pleców. Ma też czasem związek między innymi ze stanami zapalnymi czy chorobami zakaźnymi. Głównym objawem rwy jest ból pleców w ich części lędźwiowej, zwykle promieniujący do pośladka, tylnej powierzchni łydki lub stopy. Czasami może być również obecne drętwienie kończyn i zburzenie czucia w ich różnych częściach. Rozpoznanie rwy kulszowej lekarz stawia na podstawie badania klinicznego oraz badań obrazowych. Przyczyną bólu lędźwi może też być przepuklina kręgosłupa lędźwiowego. W jej przebiegu dochodzi do uwypuklenia się jądra miażdżystego krążka międzykręgowego, co powoduje ucisk i drażnienie korzeni rdzeniowych, rdzenia kręgowego lub innych struktur kanału kręgowego. Potocznie przepuklina bywa także często nazywana dyskopatią. Wywołuje ból lędźwi, który może mieć różny charakter i rozmaite nasilenie. Często promieniuje do kończyny dolnej, zwykle po jednej stronie. Nasila się w pozycji siedzącej, stojącej, ale czasami też leżącej. Czasami powoduje nieprzyjemne uczucie mrowienia oraz drętwienia kończyny dolnej. Kolejną przyczyną bólu lędźwiowego mogą być również zmiany zwyrodnieniowe w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Są typowe zazwyczaj dla ludzi starszych, a ich częstość jest tym większa im bardziej zaawansowany jest wiek pacjenta. Jak wygląda leczenie bólu kręgosłupa lędźwiowego? Ból kręgosłupa lędźwiowego jest leczony różnie w zależności od przyczyny go wywołującej. Dlatego też, kiedy pacjent odczuwa takie dolegliwości, powinien zgłosić się do swojego lekarza POZ. Doktor na podstawie zebranego wywiadu, badania fizykalnego oraz dodatkowych badań obrazowych (takich jak RTG odcinka lędźwiowego kręgosłupa, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny czy USG jamy brzusznej) postawi właściwą diagnozę i dopiero wtedy zaleci leczenie. W trakcie zmian zwyrodnieniowych konieczna jest zwykle rehabilitacja kręgosłupa lędźwiowego oraz właściwe ćwiczenia, które zaleca osobiście specjalista rehabilitacji lub fizykoterapeuta. Niekiedy zachodzi potrzeba leczenia operacyjnego, jeśli dolegliwości bólowe są mocno nasilone. Ponadto stosuje się też leki przeciwbólowe i działające przeciwzapalnie. W innych przypadkach bólu odcinka lędźwiowego kręgosłupa leczenie uzależnione jest od przyczyny wywołującej ból. W razie problemów z nerkami i kamicą nerkową pacjent otrzymuje leki rozkurczowe oraz przeciwbólowe. Czasami potrzebne jest rozkruszenie kamieni. U kobiet z kłopotami ginekologicznymi leczenie uzależnione jest od rodzaju jednostki chorobowej, która stanowi przyczynę bólu. Podobnie bywa, jeżeli dolegliwość wywołana jest różnego rodzaju chorobami przewodu pokarmowego. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Ból trzustki – objawy i przyczyny, jak boli trzustka? Trzustka jest narządem gruczołowym położonym w górnej części jamy brzusznej. Pełni ona w organizmie bardzo ważną funkcję – odpowiedzialna jest za produkcję soku trzustkowego, który ma w swym składzie enzymy regulujące procesy trawienne, jak również wytwarza ona insulinę i glukagon, czyli hormony wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy. Najczęstszą dolegliwością, którą odczuwamy przy zaburzonej pracy i chorobach trzustki, jest ból. Jakie zatem przyczyny mogą powodować ból trzustki? Pierwsza pomoc przy zawale Zawał mięśnia sercowego to martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej doprowadzającej krew do serca. Do zawału mięśnia sercowego dochodzi najczęściej na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej przez blaszkę miażdżycową. Do zawału zdecydowanie częściej dochodzi u mężczyzn niż u kobiet, zwykle dotyka on osoby po 40 roku życia. Jakie objawy mogą sugerować obecność guza mózgu? Pierwotne nowotwory ośrodkowego układu nerwowego są u dorosłych przyczyną około 3% wszystkich zgonów na nowotwory złośliwe. Większość nowotworów ośrodkowego układu nerwowego jest umiejscowiona wewnątrzczaszkowo, a jedynie co dziesiąty nowotwór rozwija się w kanale kręgowym. Warto wiedzieć, jakie objawy wskazują na rozwijający się nowotwór. Czerniak – objawy, diagnoza, profilaktyka. Najnowsze terapie w leczeniu czerniaka skóry Czerniak występuje rzadziej niż inne rodzaje nowotworów skóry, np. rak podstawnokomórkowy, ale jest bardziej podatny na wzrost i rozprzestrzenianie się. Jeśli uda się go wykryć we wczesnym stadium, rokowania dla pacjenta są bardzo pomyślne. Niestety problemem jest to, że pacjenci z podejrzanymi zmianami zbyt późno zgłaszają się do specjalisty. Jak rozpoznać czerniaka? Jakie są czynniki ryzyka? Paranoja indukowana (Folie a deux) – na czym polega zaburzenie psychiczne znane z filmu „Joker 2”? Wszystko wskazuje na to, że fabuła powstającego filmu „Joker 2" zbudowana zostanie wokół zaburzenia zwanego paranoją indukowaną (folie a deux). Znajomość objawów i charakterystyki tej przypadłości pozwala przewidzieć, o czym będzie opowiadała kontynuacja kinowego przeboju z 2019 roku. Pęknięty ząb – co robić, jak się leczy? Do najczęstszych przyczyn pęknięć zębów należą wady zgryzu, bruksizm, nagryzienie twardego przedmiotu. Uraz pojawia się także jako powikłanie leczenia kanałowego. Pęknięcie może dotyczyć korony zęba, ale też korzenia. Najczęstsze jest to pęknięcie poprzeczne (wzdłuż). Terapia polegW innych sytuacjach konieczne może być leczenie kanałowe czy nawet usunięcie zęba Ból po prawej stronie brzucha – co może oznaczać? Ból brzucha po prawej stronie to objaw wielu dolegliwości, które mogą dotyczyć zarówno dzieci, jak i dorosłych. W zależności od jego lokalizacji i typu będzie świadczył o różnych problemach. Co może powodować ból po prawej stronie brzucha? Fot. gpointstudio / Opublikowano: 14:46Aktualizacja: 10:43 Ćwiczenia na dyskopatię lędźwiową można wykonywać indywidualnie w domu, jednakże należy pamiętać, że każdy rodzaj treningu musi być dobrany przez rehabilitanta lub fizjoterapeutę. Aby zmniejszyć dolegliwości bólowe, ćwiczenia przy dyskopatii lędźwiowej muszą być wykonywane systematycznie. Ćwiczenia przy dyskopatii lędźwiowejMetoda McKenziego – ćwiczenia przy dyskopatii odcinka lędźwiowego Ćwiczenia na kręgosłup lędźwiowy na dyskopatię są dedykowane osobom, które w przeszłości przeszły uraz kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, miały przewlekłą dyskopatię lub ból idiopatyczny (czyli niewiadomego pochodzenia). Dyskopatia to nic innego jak wypadanie dysku. Istnieje kilka rodzajów ćwiczeń na dyskopatię kręgosłupa lędźwiowego, w tym rozluźniające, wzmacniające, rozciągające i mobilizujące. Ważne jest, aby rodzaj terapii dobrać do przyczyn powstawania bólu. Kluczowe jest to, aby nie rozpoczynać treningów przed konsultacją z lekarzem, na własną rękę. Może to przyczynić się do pogłębienia się urazu i powstawania groźnych powikłań. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Estabiom Baby, Suplement diety, krople, 5 ml 28,39 zł Odporność Estabiom Junior, Suplement diety, 20 kapsułek 28,39 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z dobrym seksem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw suplementów, 30 saszetek 99,00 zł Odporność Bloxin Żel do jamy ustnej w sprayu, 20 ml 25,99 zł Ćwiczenia przy dyskopatii lędźwiowej Każde ćwiczenia przy dyskopatii lędźwiowej wymagają przygotowania i dobrego zaplanowania, najlepiej z trenerem personalnym, który zna przyczynę i rodzaj schorzenia. Zestawy powinno wykonywać się 3 razy w tygodniu, skupiając się bardziej na technice wykonywania ćwiczeń niż na ilości powtórzeń. Należy pamiętać o okresie regeneracji pomiędzy dniami treningów. Poniższe ćwiczenia przy dyskopatii kręgosłupa lędźwiowego mogą być wykonywane przez osoby początkujące. Do najpopularniejszych zalicza się: Przyciąganie kolan w pozycji leżącej na podłodze. Przy ćwiczeniach na dyskopatię lędźwiową można pomagać sobie rękoma. 10 powtórzeń x 2. Rowerek należy wykonać metodą tradycyjną, leżenia na plecach naśladuje się ruchy nóg jak przy pedałowaniu. Ważne, aby odcinek lędźwiowy przylegał bezpośrednio do podłogi lub maty. 10 powtórzeń x 2. Unoszenie głowy w klęku podpartym rozpoczyna się w pozycji „na czworaka”. Głowa musi być skierowana na dół, a ręce naprzemiennie prostuje się przed siebie. Powtórzyć 10 razy. Koci grzbiet wykonuje się w klęku podpartym. Środkową część kręgosłupa należy powoli wypychać ku górze i ku dołowi, przy czym wdechowi musi towarzyszyć wypychanie, a wydechowi – opuszczanie. Powtórzyć 5 razy. Unoszenie ramion ponad głowę – te ćwiczenia w dyskopatii lędźwiowej wykonuje się w pozycji leżącej z rękami wyprostowanymi wzdłuż ciała. Ramiona należy nieść i przenieść za głowę i następnie wrócić do pozycji wyjściowej. Powtórzyć 10 razy. Zobacz także: Dyskopatia – leczenie Zobacz także Metoda McKenziego – ćwiczenia przy dyskopatii odcinka lędźwiowego Coraz częściej przy dyskopatii lędźwiowej przeprowadza się ćwiczenia McKenziego. Technika ta koncentruje się na zlikwidowaniu przyczyny pojawiania się bólu, a nie samego objawu. Dlatego też uważa się, że metoda McKenziego jest jedną z najskuteczniejszych i przynosi trwałe rezultaty. Aby rozpocząć ćwiczenia dyskopatii lędźwiowej, należy udać się do lekarza, który po wykonaniu badania podmiotowego i przedmiotowego dobierze odpowiedni zestaw ćwiczeń. Ćwiczenie nr 1 Zestaw ćwiczeń dla pacjentów z dyskopatią lędźwiową zawsze poprzedza pewna forma relaksacji przygotowująca do dalszej pracy. Należy wykonać ją, leżąc na brzuchu z ramionami ułożonymi wzdłuż ciała. Głowa osoby ćwiczącej odwrócona jest na prawo. Trzeba wykonać kilka wdechów, aby zrelaksować i rozluźnić mięśnie dolnych partii pleców. Pozwala to na pozbycie się zniekształceń w odcinku lędźwiowym. Ćwiczenie nr 2 Inne ćwiczenia przy dyskopatii odcinka lędźwiowego wykonuje się w przeproście, leżąc na brzuchu. Łokcie należy położyć pod barkami, tak aby ciężar ciała spoczywał na przedramionach. Początek również powinien obejmować serię wdechów i wydechów. Kiedy mięśnie kończyn dolnych, pleców i bioder zaczynają się rozluźniać, należy przez kolejne 5 minut leżeć. Regularne powtarzanie tego ćwiczenie pomoże zniwelować z czasem bóle krzyża. Zobacz także: Dyskopatia kręgosłupa Ćwiczenia po operacji dyskopatii lędźwiowej są sprawą bardzo indywidualną, jednakże nie powinno się wykonywać jakichkolwiek ćwiczeń fizycznych przez co najmniej 2 miesiące. Ortopeda zazwyczaj zaleca unikanie obciążania i nadwyrężania operowanego odcinka kręgosłupa. Ważna jest również zmiana materaca do spania – z twardego na ortopedyczny. Podczas siedzenia lepiej będzie podpierać odcinek lędźwiowy i nie doprowadzać do swobodnego zwisania kończyn dolnych. Przez pierwsze tygodnie po operacji na odcinek lędźwiowy nie powinno się także dużo schylać. Zobacz także: Dyskopatia szyjna Bibliografia Przytrzymaji odkryj 1. Ćwiczenia usprawniające kręgosłup. Stanisław Szabuniewicz, Aleksandra Orlikowska, Wiesław Niesłuchowski. Harmonia, 2011. 2. Terapia kręgosłupa. Diagnoza, ćwiczenia, leczenie. Kemnitz Hans. Aba, 2016. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Paulina Kłos-Wojtczak Obecnie prowadzę badania nad wpływem drażnienia nerwu błędnego na procesy pamięci u ludzi i zwierząt. Współpracuję jako redaktor naukowy z magazynami "Wiedza i Życie", "Sekrety medycyny", "Świat mózgu" oraz portalem Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Skolioza odcinka lędźwiowego kręgosłupa хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Epidemiologia Przyczyny Czynniki ryzyka Patogeneza Objawy Gradacja Formularze Komplikacje i konsekwencje Diagnostyka Diagnostyka różnicowa Leczenie Z kim się skontaktować? Zapobieganie Prognoza Skrzywienie kręgosłupa lędźwiowego - skolioza lędźwiowa - często powstaje w postaci reakcji kompensacyjnej w pierwotnej deformacji kręgosłupa piersiowego lub powstaje przede wszystkim. Patologia charakteryzuje się jednostronnym skróceniem kończyny dolnej, a także wyraźną asymetrią strefy talii. Problem narasta powoli, we wczesnych stadiach można go skorygować, ale w zaawansowanych stadiach może powodować rozwój poważnych powikłań.[1] Epidemiologia Obecnie skolioza jest dość powszechnym zaburzeniem. Lekarze wypowiadali rozczarowujące prognozy i deklarują, że z biegiem lat problem będzie się tylko pogłębiał, co jest spowodowane stosunkowo siedzącym trybem życia współczesnej młodzieży, długotrwałym siedzeniem przy komputerze, niedożywieniem itp. To właśnie wśród dzieci w wieku szkolnym na etapie aktywnego tworzenia układu mięśniowo-szkieletowego pojawia się zdecydowana większość przypadków skoliozy. U niektórych pacjentów patologia utrzymuje się w nieskończoność i postępuje tylko przez lata. Na szczęście nowoczesne metody diagnostyczne mogą wykryć patologiczną krzywiznę nawet na etapie braku objawów klinicznych. Według ogólnych statystyk deformacje kręgosłupa lędźwiowego są niezwykle powszechne - zwłaszcza w krajach europejskich i Stanach Zjednoczonych. Nieco mniejszą zachorowalność odnotowuje się w Afryce i Azji, gdzie poziom wykształcenia jest wyraźnie słabszy. Tutaj dzieci spędzają mniej czasu przy stolikach i biurkach, ale dużo więcej się ruszają. Ale to bezczynność i długotrwałe niewłaściwe siedzenie przy stole są uważane za główne czynniki powstawania deformacji kręgosłupa. Częstość występowania skoliozy lędźwiowej wśród dorosłej populacji waha się od 2% do 32%; niedawne badanie na starszych ochotnikach wykazało występowanie ponad 60%. Występowania zwyrodnieniowych kręgosłupa lędźwiowego skolioza wynosi od 6% do 68%., [2][3][4][5] Dziewczynki chorują na skoliozę lędźwiową prawie 5 razy częściej niż chłopcy. Eksperci tłumaczą ten fakt faktem, że dziewczęta mniej angażują się w zajęcia sportowe, ale więcej czasu poświęcają na naukę. Wśród wszystkich typów skrzywień skoliotycznych najczęstszą jest skolioza piersiowo-lędźwiowa: występuje u 4 na 10 pacjentów z deformacjami kręgosłupa. U około 15% pacjentów rozpoznaje się tylko skoliozę lędźwiową, która w większości przypadków przebiega bezobjawowo i prawie nigdy nie jest powikłana (powikłania występują tylko w 3% przypadków). Przyczyny skolioza lędźwiowa Boczna deformacja odcinka lędźwiowego kręgosłupa może wynikać z następujących przyczyn: wrodzone wady rozwoju kręgosłupa; patologie genetyczne; urazy urazowe, w tym złamania, przemieszczenia itp.; powikłania pooperacyjne; gruźlica kości; brak aktywności fizycznej, pasywny styl życia; źle zorganizowane miejsce do spania i pracy (zwłaszcza dla dzieci); procesy zwyrodnieniowe wpływające na układ mięśniowo-szkieletowy, osteoporoza; reumatyzm; choroby endokrynologiczne; nadwaga, nadwaga; guzy wpływające na plecy i kręgosłup; przepukliny międzykręgowe; nierówna długość kończyn dolnych, nieregularny kształt stopy (płaskostopie itp.); dziecięce porażenie mózgowe, jamistość rdzenia; zaburzenia psychogenne; Zaburzenia metaboliczne. Zaburzenie powstaje najczęściej w okresie wzrostu kości – czyli w dzieciństwie i młodości. W tym przypadku pierwsze miejsce zajmuje skolioza idiopatyczna - skrzywienie, którego przyczyn nie można ustalić. Czynniki ryzyka Najczęstsze czynniki ryzyka wad wrodzonych to: zmiany dystroficzne w łukach kręgowych; kręgi połowicze; słabo rozwinięty dolny segment kręgosłupa; niewłaściwa liczba kręgów w dolnej części pleców i kości krzyżowej (lędźwiowa); uszkodzenie porodowe. W około 80% przypadków nieidiopatycznej skoliozy stają się czynniki ryzyka; nadmierna masa ciała; urazowe urazy pleców; dziecięce porażenie mózgowe, zaburzenia kształtu stopy, reumatyzm; hipodynamia, pasywny tryb życia, osłabienie gorsetu mięśniowego; okres ciąży. Grupa ryzyka obejmuje dzieci w wieku szkolnym, studentów, pracowników biurowych, którzy zmuszeni są siedzieć przy biurku lub stole przez długi czas. Jednocześnie problem nie pojawiałby się tak często, gdyby miejsce pracy było odpowiednio zorganizowane. Patogeneza Kręgosłup obejmuje 32-34 kręgi. W tym przypadku odcinek kręgu jest reprezentowany przez 5 kręgów L1-L5. Kręgi różnych działów różnią się kształtem, ze względu na ich różne przeznaczenie i funkcję. Zwykle kręgosłup ma cztery fizjologiczne krzywizny. Szczególnie w odcinku lędźwiowym występuje kifoza - wybrzuszenie tylne. Z powodu tego zakrętu powstaje elastyczność kręgosłupa. [6] Niektóre urazowe, zwyrodnieniowe lub związane z wiekiem uszkodzenia kręgosłupa prowadzą do tego, że oprócz fizjologicznych, pojawiają się patologiczne krzywizny. W wieku dorosłym najczęstszymi przyczynami są procesy zwyrodnieniowe-dystroficzne, utrata masy kostnej (osteoporoza), zmiękczenie kości (osteomalacja). U niektórych osób, które przeszły operację kręgosłupa, skolioza staje się niekorzystną konsekwencją pooperacyjną. [7] Deformację zwyrodnieniową najczęściej rozpoznaje się u pacjentów powyżej 40-45 roku życia. U osób starszych, a zwłaszcza wśród kobiet, zaburzenie często rozwija się na tle osteoporozy. W połączeniu z tymi czynnikami patologicznymi kręgosłup traci zdolność do utrzymania normalnej pozycji i zgięć. [8] W procesach zwyrodnieniowych kręgosłup traci swoją stabilność strukturalną i równowagę. Wraz ze wzrostem kąta łuku skoliotycznego wzrasta zwyrodnienie kręgosłupa, co jest ze sobą powiązane. Następuje stopniowe zwężenie krążków międzykręgowych, zużycie chrząstki i powierzchni stawowych, pojawia się ból pleców. [9] Skoliozie lędźwiowej towarzyszą zauważalne zmiany prawie w całym ciele: ramię osoby opada, powstaje pochylenie, obszar miednicy jest wygięty, kończyny dolne stają się wielopoziomowe. Wraz ze wzrostem łuku skoliotycznego objawy stają się wyraźniejsze, podczas chodzenia słychać chrzęst, pojawia się ból i parestezje. Pierwsze oznaki nie pojawiają się od razu: na początku jest lekkie pochylenie, które trudno zauważyć niespecjalistom. Ponadto pojawiają się inne objawy, na które już można zwrócić uwagę: ramiona stają się asymetryczne (umieszczone na różnych poziomach); głowa przechyla się na bok; łuk deformacji jest wizualnie widoczny z tyłu; biodra mają różne wysokości; często martwi się bólem pleców; żebra po jednej stronie są bardziej wypukłe; pojawiają się zaburzenia trawienia; często martwi się nerwobólami międzyżebrowymi; może pojawić się osłabienie, drętwienie kończyn. Ból ze skoliozą kręgosłupa lędźwiowego jest jednym z pierwszych objawów zaburzenia. Ze względu na charakter bólu, ciągnięcie, lokalizację - dolną część kręgosłupa, a wraz z narastaniem procesu pacjenci odczuwają ból w udach, pachwinie, w projekcji stawów krzyżowo-biodrowych, w stawie kolanowym, kostce, stopa, ścięgno Achillesa. W miarę pogarszania się deformacji narządy wewnętrzne ulegają przesunięciu, ich praca zostaje zakłócona, a zespół bólowy nasila się. [10] Wraz z pojawieniem się niewspółosiowości miednicy objawy nasilają się. Pojawić się: ból biodra podczas chodzenia, kulawizna, skłonność do upadków; sztywność silnika; różne długości kończyn dolnych; zaburzenie funkcji układu moczowego, narządów płciowych i jelit; brak równowagi mięśniowej (zanik niektórych mięśni na tle przeciążenia innych). Skolioza lędźwiowa i niewspółosiowość miednicy prowadzą do zachwiania równowagi tułowia: następuje stopniowe przechylanie osi tułowia w kierunku wierzchołka krzywizny. [11] Skolioza lędźwiowa u dzieci W celu określenia objawów rozwoju deformacji lędźwiowej u dziecka rodzice sami mogą wykonać mały test diagnostyczny. Dziecko może wstać prosto, rozluźnić mięśnie i swobodnie opuścić ramiona wzdłuż ciała. Należy zwrócić uwagę na równomierność wysunięcia obojczyków, łopatek, równomierność wysokości ramion. W kolejnym etapie dziecko może mieć przekrzywienie tułowia, szczególnie zauważalne podczas pochylania się do przodu. Przy dużej krzywiźnie krzywizna łuku kręgosłupa staje się widoczna gołym okiem. We wczesnych stadiach patologii na zewnątrz problem praktycznie się nie pojawia: diagnozę podejmuje specjalista na podstawie zdjęć rentgenowskich. Skolioza występuje dość często u dzieci. I jest na to wiele wyjaśnień. Po pierwsze, ciało dziecka szybko rośnie i rozwija się, a wiele narządów i układów nie zawsze ma czas na „nadrobienie” rozwoju sąsiednich struktur. Właśnie przy takim zbiegu wydarzeń powstaje żyzna gleba, w której pojawia się skrzywienie kręgosłupa. Szybki wzrost struktur kostnych na tle powolnego narastania aparatu więzadłowo-mięśniowego prowadzi do nieproporcjonalnego obciążenia kręgosłupa. W konsekwencji pojawienie się deformacji. [12] Kolejnym czynnikiem wpływającym na wystąpienie problemu jest zwiększony nacisk na wciąż delikatny kręgosłup. Małe dzieci w wieku szkolnym są zmuszone nosić dość ciężkie tornistry i plecaki oraz długo siedzieć przy biurku (nie zawsze funkcjonalne i wygodne). Wszystkie te powody można zniwelować, jeśli zwrócisz na nie uwagę w odpowiednim czasie. Gradacja Obraz kliniczny w skoliozie lędźwiowej zależy od stadium choroby. Znane są więc 4 stopnie rozwoju patologii, których głównym kryterium jest kąt deformacji. Skolioza lędźwiowa stopnia 1. Jest często bezobjawowa. Dyskomfort może objawiać się nawracającymi bólami głowy, ogólnym osłabieniem, zmęczeniem pleców i lekkim bólem pleców (zwłaszcza po rutynowej pracy). Zewnętrznie tylko lekarz może określić krzywiznę. W niektórych przypadkach konieczne staje się wykonanie zdjęcia rentgenowskiego lub MRI. Skolioza lędźwiowa stopnia 2 charakteryzuje się widocznym kątem odchylenia 11-25 °. Jeśli poprosisz pacjenta, aby pochylił się do przodu, możesz znaleźć niewielką asymetrię kręgosłupa, inny poziom położenia łopatek, bioder. Pacjent skarży się na ból podczas próby obracania tułowia. Skolioza lędźwiowa stopnia 3 charakteryzuje się pojawieniem się łuku krzywizny w zakresie 26-50 °. Zewnętrzna manifestacja deformacji jest wyraźna, zauważalny staje się wyraźny garb żebra. Pacjent skarży się na regularne bóle i ograniczoną ruchomość. Skoliozie lędźwiowej stopnia 4 towarzyszy wzrost zdeformowanego łuku o ponad 50 °. Mówimy o zaniedbanej krzywiźnie kręgosłupa. Formularze Lekarze identyfikują następujące odmiany skoliozy lędźwiowej: Skolioza idiopatyczna kręgosłupa lędźwiowego to skrzywienie, którego przyczyny nie można ustalić. Według statystyk takie deformacje stanowią 80% wszystkich wykrytych. Skolioza dysplastyczna lędźwiowa jest najcięższym wariantem przebiegu deformacji z powodu wrodzonej patologii rozwojowej odpowiedniego kręgosłupa. Choroba wiąże się z naruszeniem procesów metabolicznych i dopływu krwi do tkanek kręgów i krążków. Skolioza zwyrodnieniowa kręgosłupa lędźwiowego to patologia spowodowana zmianami zwyrodnieniowo-dystroficznymi, osteoporozą (utrata masy kostnej), osteomalacją (zmiękczeniem kości). Ten rodzaj patologii jest bardziej typowy dla osób w wieku 40-45 lat. [13] Skolioza piersiowo-lędźwiowa to skrzywienie, którego wierzchołek znajduje się na poziomie kręgów Th11-Th12. Skolioza lędźwiowo-krzyżowa to skrzywienie z wierzchołkiem na poziomie kręgów L5-S1. Skolioza lędźwiowa w kształcie litery C to deformacja z jednym łukiem krzywiznowym z wierzchołkiem na poziomie kręgów L1-L2. Skolioza lędźwiowa lewostronna jest bardziej typowa dla osób leworęcznych: odnotowuje się zaburzenia anatomiczne kręgów i mechanizm podtrzymujący po lewej stronie. W związku z tym łuk krzywizny jest cofany w lewo, co staje się zauważalne po oględzinach zewnętrznych. Prawostronnej skoliozie lędźwiowej towarzyszy odchylenie kręgosłupa (kręgów i struktur nośnych) w prawą stronę. Krzywizna prawostronna jest bardziej powszechna niż lewostronna. Komplikacje i konsekwencje Skolioza lędźwiowa może powodować wiele powikłań wewnętrznych. Wynika to w szczególności ze zmiany położenia niektórych narządów od strony zdeformowanej. Najczęściej dotyczy układu moczowego, pokarmowego, rozrodczego, a także krążenia krwi. Już po pewnym czasie od powstania łuku skoliotycznego w organizmie człowieka znacznie wzrasta ryzyko wystąpienia nieodwracalnych zmian w układzie sercowo-naczyniowym. Tętniczy przepływ krwi nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu, zwiększa się wewnętrzny rozmiar niektórych komór serca i pojawia się stan podobny w symptomatologii do choroby płucnej serca. Nawet po korekcji deformacji skoliotycznej wskaźniki czynności serca nie wracają już do normy. I taka konsekwencja nie jest jedyna. [14]Wśród najczęstszych powikłań: zespół przewlekłego bólu; zaburzenia układu pokarmowego i moczowo-płciowego, systematyczne wzdęcia jelit, zaparcia; niepłodność u kobiet, przekrwienie w okolicy miednicy; szczypanie nerwowe, niedowład i paraliż; rozwój pęknięć kaskadowych; [15] obrzęk kończyn dolnych; osłabienie napięcia mięśniowego ściany brzucha; zaburzenia psychiczne, depresja, nerwice spowodowane wadami wyglądu. W wyniku ucisku naczyń krwionośnych na tle zespołu tętnic kręgowych pogarsza się dopływ krwi do mózgu, co w dzieciństwie objawia się zaburzeniami pamięci i procesów myślowych. Dzieci mają trudności w nauce. [16] Objawy neurologiczne często występują w okresie dojrzewania. Czy skolioza lędźwiowa może zniknąć u dziecka? Krzywizna może zostać skorygowana na wczesnym etapie, jeśli zastosujesz się do prostych zaleceń specjalistów. Na przykład ważne jest, aby wytłumaczyć dziecku, jak ważne jest robienie przerw w pracy, a podczas przerwy nie przebywanie przy biurku, ale wstawanie, chodzenie lub bieganie, rozciąganie się i wykonywanie kilku skłonów ciałem. Nawet kilka ćwiczeń pomoże utrzymać mięśnie pleców w dobrej kondycji. Kolejnym ważnym warunkiem jest nie noszenie teczki lub plecaka, ale specjalnego plecaka z ortopedycznym oparciem. Wszystkie znajdujące się w nim akcesoria powinny być ułożone równo i schludnie, a nie chaotycznie. Należy unikać przeciążania pleców, ale nie zaleca się również noszenia teczki w rękach lub na jednym ramieniu: może to pogorszyć skrzywienie kręgosłupa. Im szybciej zostaną podjęte środki w celu wyeliminowania deformacji, tym większe są szanse na wyleczenie. Dodatkowo konieczne jest połączenie terapii manualnej z ćwiczeniami terapeutycznymi. Tylko w tym przypadku możesz liczyć na korektę patologii. [17] Przepukliny skoliozy lędźwiowej Przepuklina to rodzaj wypchnięcia krążka międzykręgowego poza pierścień włóknisty w wyniku jego pęknięcia. Kręgosłup osłabiony skrzywieniem często nabywa takich przepuklin, a tego powikłania trudno jest uniknąć. [18] Przepuklina ze skoliozą lędźwiową ma swoją własną charakterystykę: występ skierowany jest do kanału międzykręgowego, naciska na zakończenie nerwu i rozwija się zespół ostrego bólu. W takiej sytuacji nie wystarczy tylko złagodzić ból. Na tle krzywizny przepuklina będzie się nadal powiększać, więc objawy znów się odczują, a obraz kliniczny stanie się bardziej zróżnicowany: pojawi się silny ból z powodu rozległego podrażnienia włókien nerwowych; kończyny dolne będą regularnie drętwieć, aż do rozwoju dystrofii tkanek; obrzęk, zmęczenie nóg, ból będzie przeszkadzał; funkcjonowanie przewodu pokarmowego (w szczególności jelit) i układu moczowego zostanie zakłócone. Zarówno skolioza, jak i przepuklina są schorzeniami uleczalnymi pod warunkiem, że zostaną w odpowiednim czasie zdiagnozowane i odpowiednio leczone. Ale zaniedbane przypadki są już trudne do wyleczenia lub w ogóle nie są leczone, pacjent staje się niepełnosprawny. [19] Sakralizacja odcinka lędźwiowego kręgosłupa w skoliozie Sakralizacja to wrodzona wada kręgosłupa, w której piąty kręg lędźwiowy jest w pewnym stopniu przyczepiony do kości krzyżowej. Ta patologia często przyspiesza rozwój osteochondrozy lub spondyloartrozy. [20] Sakryzacji towarzyszy wzrost nacisku na segmenty lędźwiowe, które znajdują się powyżej miejsca fuzji. Przy zwykłym średnim obciążeniu kręgosłup radzi sobie ze swoimi zadaniami, jednak wraz ze wzrostem nacisku na kręgi (na przykład ze skoliozą lędźwiową) odczuwa się wrodzone zaburzenie. Patologia może objawiać się po prawej, lewej lub po obu stronach kręgu. Częściowe zespolenie obserwuje się w przypadku chrzęstnych i stawowych postaci choroby, a całkowite zespolenie następuje przy sakralizacji kości. [21] Ciężkie objawy kliniczne w skoliozie ze sakralizacją są rzadko obserwowane, ogólne samopoczucie pacjenta praktycznie nie cierpi. Jeśli występują objawy, jedyną metodą leczenia jest operacja, chociaż w praktyce chirurg rzadko jest proszony o pomoc. Diagnostyka skolioza lędźwiowa W trakcie działań diagnostycznych lekarz wysłuchuje skarg pacjenta. W szczególności zwraca uwagę na obecność bólu wzdłuż kręgosłupa, uczucie zmęczenia pleców, osłabienie mięśni i słabą postawę. Anamneza powinna zawierać informacje o czasie pojawienia się pierwszych oznak zaburzenia, o przeniesionych patologiach, o dolegliwościach w okresach intensywnego wzrostu dziecka. Podczas badania lekarz zwraca uwagę na zaburzenia postawy, skrzywienie kręgosłupa, asymetrię obręczy barkowej, kąty łopatek, trójkąty talii i oś kości biodrowych, a także obecność garbu żebrowego. Palpacja jest określana przez obecność bólu wzdłuż kręgosłupa. Testy laboratoryjne są niespecyficzne, ale mogą być przepisywane jako część ogólnych badań. W niektórych przypadkach wymagane jest kliniczne, biochemiczne badanie krwi z oceną poziomu fosforu i wapnia, a także kliniczna analiza moczu. Diagnostyka instrumentalna obejmuje prześwietlenie kręgosłupa w dwóch projekcjach (niezależnie od formy deformacji), funkcjonalne prześwietlenie odcinka piersiowo-lędźwiowego kręgosłupa z pochyleniem w lewo i prawo (szczególnie ważne przy skoliozie idiopatycznej). Dodatkowo zaleca się obrazowanie rezonansem magnetycznym kręgosłupa - w celu wykluczenia formacji torbielowatych zapalenia jamy ustnej, kręgów połowiczych, zaburzeń kręgosłupa, diastometamielii. Tomografia komputerowa kręgosłupa jest wykonywana w celu wykluczenia synostozy trzonów kręgów, dodatkowych kręgów połowiczych. [22] Diagnostyka różnicowa Diagnozę różnicową przeprowadza się w obecności odpowiednich objawów: Jeśli zaburzenie postawy, garb żebra, ograniczenia motoryczne występują na tle negatywnej reakcji Mantoux, wówczas patologia jest różnicowana z innymi rodzajami skoliozy. Jeżeli istnieje odniesienie do urazów kręgosłupa, kifozy bez ograniczenia ruchomości z ujemnym wynikiem testu Mantoux, to patologię różnicuje się z kifozą młodzieńczą – chorobą Scheuermanna-Mau. W obecności pierwotnego ogniska gruźlicy, pozytywnej reakcji Mantoux i ograniczonej aktywności motorycznej patologia jest różnicowana z gruźlicą kręgosłupa. Z kim się skontaktować? Leczenie skolioza lędźwiowa W zależności od nasilenia patologicznej deformacji i wieku pacjenta lekarz może przepisać zachowawcze (w większości przypadków) lub chirurgiczne leczenie skoliozy lędźwiowej . Zapobieganie W większości przypadków skolioza lędźwiowa zaczyna się rozwijać we wczesnym wieku szkolnym. Najczęstsze przyczyny: niewłaściwa postawa, osłabienie gorsetu mięśniowego i aparatu więzadłowego – szczególnie u dzieci nie uprawiających sportu i nie mających możliwości dodatkowego wzmocnienia mięśni pleców. Zarówno w szkole, jak i w domu dziecko długo siedzi przy stole, nie obserwując postawy, więc większość uczniów nabywa skoliozę już w szkole podstawowej. Aby uniknąć rozwoju tego zaburzenia, od wczesnego dzieciństwa konieczne jest nauczenie dziecka prawidłowej postawy, równomierne rozłożenie obciążenia na plecach. Ćwiczenia są ważnym krokiem zapobiegawczym. Dobrze, jeśli dziecko regularnie odwiedza sekcję sportową lub codziennie wykonuje poranne ćwiczenia. Wystarczająco proste ćwiczenia, które ćwiczą kręgosłup piersiowy, lędźwiowy i szyjny. Kolejnym ważnym warunkiem profilaktycznym jest noszenie wygodnego plecaka (nie teczki czy plecaka, ale plecaka ze sztywnym tyłem). Szczególnie nie są zalecane jednostronne torby na ramię. Konieczne jest również monitorowanie chodu ucznia, aby zapobiec pochylaniu się. Wszystkie powyższe wskazówki odnoszą się również do osób dorosłych i to nie tylko w zakresie profilaktyki, ale także zapobiegania dalszemu pogorszeniu istniejącej krzywizny. Wśród sportów za najkorzystniejsze dla pleców uważa się pływanie. To zarówno przyjemna rozrywka, jak i świetny sposób na złagodzenie nadmiernego obciążenia kręgosłupa. Wskazane jest studiowanie z instruktorem. Dzięki regularnym treningom dochodzi do wzmocnienia mięśni pleców, prostowania skoliozy we wczesnych stadiach rozwoju. Dobry efekt daje uprawianie aerobiku w wodzie, który wzmacnia organizm, a jednocześnie praktycznie nie różni się zwiększonymi obrażeniami. Prognoza Jeśli zaniedbamy główne zalecenia profilaktyczne i terapeutyczne, w większości przypadków skrzywienie kręgosłupa postępuje, czemu towarzyszy naruszenie normalnej interpozycji narządów wewnętrznych. Pojawienie się niższości fizycznej, zaburzenia ukrwienia w wyniku przemieszczenia sieci naczyniowej, zaburzenia neurologiczne z powodu naruszenia włókien i zakończeń nerwowych, problemy funkcjonalne wątroby, nerek, trzustki, układu rozrodczego. Kosmetyczne wady krzywizny wpływają negatywnie na psychikę, co może powodować poważne cierpienie pacjenta, aż do rozwoju stanów depresyjnych, nerwic i psychozy. Niemniej jednak skolioza lędźwiowa, wykryta w początkowych stadiach rozwoju w dzieciństwie, dobrze nadaje się do korekcji i można ją skorygować w stosunkowo krótkim czasie, pod warunkiem przestrzegania wszystkich zaleceń lekarskich. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors. Ból kręgosłupa lędźwiowego – czym jest spowodowany? Ból kręgosłupa lędźwiowego jest bardzo często spotykaną dolegliwością powodującą dyskomfort oraz utrudnienia w codziennym funkcjonowaniu. Najczęściej przyczyną bólu jest przeciążenie kręgosłupa. Bólu w odcinku lędźwiowym nie należy bagatelizować, ponieważ może być objawem bardzo poważnych chorób jak choroba nowotworowa kręgosłupa. Sprawdź, co najczęściej powoduje ból kręgosłupa lędźwiowego i jak sobie z nim radzić. Ból kręgosłupa najczęściej dotyka osoby między 30 a 50 rokiem życia i może mieć wiele przyczyn. Najczęściej czynnikami powodującymi dolegliwości bólowe jest nieprawidłowa postawa ciała spowodowana np. długim siedzeniem przed komputerem, przeciążeniem kręgosłupa, brakiem regularnej aktywności fizycznej czy otyłością. Ból lędźwiowy może być objawem bardzo poważnych chorób jak przepuklina kręgosłupa czy nowotwór, ale może również mieć podłoże neurogenne lub psychiczne. Bólu kręgosłupa lędźwiowego bez względu na przyczynę, nie należy lekceważyć i jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, który zleci badania i wdroży odpowiednie leczenie. Neurogenne bóle kręgosłupa Przyczyną piekącego i promieniującego bólu w okolicy lędźwiowej może być zwężenie kanału nerwowego. Bezpośrednią przyczyną bólu neurogennego kręgosłupa może być nowotwór lub przepuklina jądra miażdżystego krążka międzykręgowego, dlatego gdy wraz z dolegliwościami pojawią się objawy takie jak mrowienie i pieczenie należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Mechaniczne bóle kręgosłupa Najczęściej spotykanym rodzajem dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowego jest promieniujący od kończyn dolnych. Najczęstszą przyczyną jest zbytnie przeciążenie kręgosłupa lub uraz. W przypadku tego rodzaju dolegliwości zalecany jest odpoczynek i umiarkowana aktywność fizyczna. Warto również zadbać o zmianę nawyków i ograniczyć długie siedzenie w jednej pozycji. Psychogenne bóle kręgosłupa Osoby cierpiące na depresję mogą również odczuwać silne bóle kręgosłupa lędźwiowego, które najczęściej mają swoją przyczynę w psychice i wymagają wdrożenia odpowiedniej terapii i leczenia farmakologicznego. Bóle kręgosłupa, a choroby Przyczyny bólu kręgosłupa mogą być również objawem wielu schorzeń. Najczęściej dolegliwości bólowe występują przy: otyłości- jedna z najczęstszych przyczyn bólu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, zbyt duża masa ciała nadmiernie obciąża kręgosłup powodując przedwczesne ścieranie się chrząstek czyli budulca kręgosłupa, dolegliwości bólowe spowodowane otyłością łagodzą odpowiednie ćwiczenia, wadach postawy- dolegliwości bólowe pojawiają się najczęściej przy skoliozie czyli bocznym skrzywieniu kręgosłupa oraz lordozie czyli przednim wygięciu kręgosłupa, skrzywiony kręgosłup ma osłabione więzadła oraz mięśnie, co może prowadzić do stanów zapalnych, problemów z poruszaniem się, niedowładem kończyn, a nawet utrudnionym oddychaniem, endometriozie- uporczywe bóle kręgosłupa w odcinku lędźwiowym są jednym z objawów endometriozy, choroby na którą cierpią najczęściej kobiety w wieku rozrodczym, nieleczona endometrioza może prowadzić do nasilenia dolegliwości bólowych oraz niepłodności, dyskopatii- najczęściej spotykana choroba kręgosłupa objawiająca się silnym bólem w okolicy lędźwiowej, drętwieniem kończyn oraz mdłościami, najczęściej spowodowana jest siedzącym trybem życia, otyłością oraz wąskim kanałem kręgowym, leczenie dyskopatii obejmuje środki przeciwbólowe oraz rehabilitację, w rzadkich przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne, rwie kulszowej- silny ból w okolicy lędźwiowej spowodowany zazwyczaj zmianami zwyrodnieniowymi to jeden z głównych objawów choroby związanej z uciskiem nerwu kulszowego, poza silnym bólem objawia się drętwieniem poszczególnych odcinków kręgosłupa, w leczeniu rwy kulszowej stosuje się środki przeciwbólowe i przeciwzapalne w postaci tabletek lub leczniczych plastrów, fizykoterapię, zastrzyki domięśniowe, czasem konieczne jest leczenie operacyjne, zapaleniu przydatków- bakteryjne zapalenie jajników oraz jajowodów objawia się silnym bólem w podbrzuszu promieniującym do okolicy lędżwiowej oraz gorączką, wymaga leczenia przy pomocy antybiotyków i leków przeciwbólowych oraz kilkutygodniowego leżenia w łóżku, przepuklinie kręgosłupa- przemieszczenie się jednego z krążków budujących krążek międzykręgowy objawia się bólem w okolicy lędźwiowej, zaburzeniami czucia na skórze nóg oraz niedowładem stóp, najczęściej przyczyną przepukliny kręgosłupa jest zbytnie przeciążenie kręgosłupa, wąski kanał kręgowy, uwarunkowania genetyczne, w leczeniu przepukliny kręgosłupa stosuje się leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, fizjoterapię lub leczenie operacyjne, chorobach nowotworowych kręgosłupa- silny ból kręgosłupa lędźwiowego połączony z gorączką, utratą masy ciała może być objawem chorób nowotworowych takich jak: oponiak, tętniak aorty brzusznej, szpiczak mnogi, a także nowotwory tkanki nerwowej rdzenia kręgowego, w przypadku guzów nowotworowych istotne jest jak najszybsze postawienie diagnozy i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Jak zapobiegać bólom kręgosłupa lędźwiowego? Bóle kręgosłupa lędźwiowego zdarzają się u nawet 80% osób niezależnie od wieku i płci. W wielu przypadkach uciążliwym dolegliwościom można zapobiec. Bólom kręgosłupa w okolicy lędźwiowej można uniknąć dzięki: utrzymywaniu odpowiedniej postawy ciała, regularnej aktywności fizycznej, zwłaszcza ćwiczeniom wzmacniającym mięśnie pleców i brzucha, utrzymywaniem odpowiedniej masy ciała, zbilansowanej diecie bogatej w produkty zawierające wapń i witaminę D jak mleko i jego przetwory, jarmuż, ser żółty, śledź, makrela, dorsz, sardynki, jajka, smardze, pieczarki, regularnym przerwom i ćwiczeniom podczas pracy w pozycji siedzącej i stojącej, podkładaniu poduszki pod kręgosłup podczas pracy w pozycji siedzącej, spaniu na średnio twardym materacu, unikaniu podnoszenia ciężkich przedmiotów, noszeniu wygodnych butów i unikaniu codziennego chodzenia w szpilkach. Większość specjalistów zaleca również rzucenie palenia papierosów, a najbardziej polecaną aktywnością przy problemach z kręgosłupem jest pływanie, które wzmacnia mięśnie grzbietu i znacznie łagodzi dolegliwości bólowe. Ból kręgosłupa lędźwiowego- jak leczyć? W przypadku bólu kręgosłupa konieczna jest konsultacja z lekarzem, który zaleci odpowiedni sposób leczenia w zależności od stopnia nasilenia dolegliwości i ich przyczyny. Najczęściej stosuje się: leki przeciwbólowe i przeciwzapalne w postaci tabletek lub leczniczych plastrów, stosowanie zimnych okładów, fizjoterapię, najczęściej techniki manualne i masaż mięśniowo powięziowy, które mają na celu uruchomienie tkanek miękkich położonych w okolicy bolącego kręgosłupa, okresowe unieruchomienie, zastrzyki z glikokortykosteroidów aplikowane bezpośrednio w źródło bólu zwane blokadami, ortezy lędźwiowe pomagające utrzymać kręgosłup we właściwej pozycji, wyciąg lędźwiowy, dekompresję osiową kręgosłupa polegającą na rozciągnięciu kręgów lędźwiowych, akupunkturę, masaże lecznicze, leczenie operacyjne, stosowane w najcięższych przypadkach jak przepuklina kręgosłupa lędźwiowego. Ból kręgosłupa jest bardzo często spotykaną dolegliwością, której najczęstszą przyczyną jest brak aktywności fizycznej oraz praca w pozycji siedzącej lub stojącej. Regularne ćwiczenia fizyczne, zwłaszcza pływanie, zbilansowana dieta oraz lecznicze plastry o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym pomogą uporać się z dolegliwościami. lek. Michał Dąbrowski CO TO JEST ITAMI? ITAMI to preparat w postaci plastra leczniczego zawierający diklofenak. Jest przeznaczony do stosowania w miejscu występowania bólu i stanu zapalnego. ITAMI wykazuje skuteczne działanie: przeciwbólowe przeciwzapalne Kontakt PODMIOT ODPOWIEDZIALNY: Fidia Farmaceutici Via Ponte della Fabbrica, 3/A 35031 Abano Terme (Padova) Włochy Informacji o LEKU udziela: Stada Poland Sp. z ul. Krakowiaków 44 02-255 Warszawa @ +48 22 737 79 20

pozycja do spania przy bolu kregoslupa ledzwiowego